Rok szkolny 2023/2024

Fujarka Jagi i Łamignata

Historia czarownicy, bohaterki komiksu J. Christy, była okazją do wprowadzenia uczniów w zagadnienia teatralne. Podczas lekcji uczniowie pisali scenariusze, omawiali kostiumy, szukali różnych rozwiązań dla scenografii, choreografii oraz wykorzystania dźwięków i muzyki. Pomoc rodziców w przygotowaniu przedstawień, zwłaszcza scenografii, była nieoceniona. To zachęcało uczniów do lepszych występów. Dla niektórych były to pierwsze spotkania ze sceną i nieraz trzeba było powalczyć nie tylko z wiosenną bezsilnością Łamignata, ale też własną niemocą potęgowaną przez lęk i stres. Wszyscy dzielnie walczyli. Było dużo śmiechu i zabawy. Powstało nawet powiedzenie Nie bądź Łamignatem.

Zdjęcia w galerii (kliknij)

 

Perypetie rudowłosej Ani

Rudowłosa Ania, bohaterka powieści L. Maud Montgomery, znów zachwyciła, tym razem czytelnika kl. 6b. Po analizie lektury uczniowie postanowili dokonać adaptacji wybranych fragmentów powieści. Była to okazja do powtórzenia niektórych zagadnień edukacji teatralnej: adaptacji, scenariusza, znaków teatralnych, także do omówienia różnych rozwiązań scenograficznych. Uczniowie pracowali w grupach i przygotowali cztery miniaturki zatytułowane: Ania po raz pierwszy na Zielonym Wzgórzu, Walerianowy torcik, Fatalna pomyłka, Sprzeczka z Małgorzatą Linde. Było wiele zabawy i pozytywnych emocji. Lektura na pewno pozostanie w pamięci uczniów.

Zdjęcia w galerii (kliknij)

 

Wśród serdecznych przyjaciół

Bajka I. Krasickiego „Przyjaciele” jest narracyjną, więc zachęca do realizacji na scenie. Zadania tego podjęli się uczniowie kl. 6b, którzy na podstawie tekstu bajki napisali własne scenariusze i zrealizowali ciekawe przedstawienia sceniczne. Podczas występów było dużo zabawy i śmiechu, zwłaszcza gdy owca beczała, koza meczała, krowa ryczała, koń rżał, a wściekłe psy goniły zajączka. Uczniowie zgodnie stwierdzili, że lekcja była super.

Zdjęcia w galerii (kliknij)

 

 

Rok szkolny 2022/2023

Na uczcie u greckich bogów

Podsumowaniem lekcji z mitologii w kl. 5b była „uczta mitologiczna”. W sali stanął duży stół pełen pucharów, czar, różnych boskich atrybutów, nie zabrakło nektaru i ambrozji. Tu i ówdzie były kwiaty i wieńce laurowe. Wokoło stołu zasiedli ubrani w greckie tuniki, diademy, korony olimpijscy bogowie oraz ich przyjaciele – herosi. Pomysłowość uczniów w przygotowanie pięknych kostiumów i ciekawych rekwizytów sprawiła, że bez trudu koledzy odgadli imię prezentowanego bohatera mitologicznego. Podziwialiśmy władczego Zeusa, potężnego Posejdona, zimnego Charona, niepokornego Syzyfa, rozbawionego Dionizosa, szybkonogiego Hermesa, pięknego Apolla, spokojnego Hadesa. Zauroczyły nas piękna Artemida, mądra Atena, bolejąca Demeter, przebiegła Pandora, urocza Afrodyta, opanowana Persefona. Oprócz pokazu kostiumów i atrybutów oraz słownej kilkuminutowej prezentacji bohatera były też zagadki mitologiczne, z którymi uczniowie doskonale sobie poradzili. Pozostaje wierzyć, że spożyte podczas uczty nektar i ambrozja sprawią, że pamięć o mitologii będzie nieśmiertelna.                                                         

Zdjęcia w Albumie nauczyciela (kliknij)

 

 

 

Fujarka ma moc

Spotkanie z komiksem J. Christy „Kajko i Kokosz” uczniowie kl. 4b zakończyli etiudami teatralnymi. Historia, która zdarzyła się w chacie Jagi i Łamignata, była doskonałym materiałem do wprowadzenia uczniów w świat teatru. Przygotowując scenki, uczniowie pracowali metodą projektu. Ich duże zaangażowanie, pomysłowość i umiejętność pracy w grupie zaowocowały  ciekawymi przedstawieniami. Choć dla niektórych uczniów pierwsze spotkanie ze sceną wcale nie było łatwe i nieraz trzeba było pokonać własne słabości, to wszyscy dobrze się bawili. Lekcja minęła za szybko.
Zdjęcia w Albumie nauczyciela

 

Niecodzienne spotkanie w narnijskim świecie

Praca nad lekturą „Opowieści z Narnii” zakończyła się w klasie 5b scenkami teatralnymi, które uczniom  dostarczyły wielu przeżyć. Na podstawie wybranego fragmentu powieści podczas lekcji napisaliśmy scenariusz, omówiliśmy różne rozwiązania scenograficzne, zaproponowaliśmy kostiumy. Większość jednak zadań uczniowie wykonali samodzielnie, pracując w grupach. Zastosowana metoda projektu wyzwoliła w uczniach olbrzymie zaangażowanie, kreatywność i zapewniła im poczucie sukcesu. Dowodem satysfakcji i dobrej zabawy podczas lekcji było pytanie uczniów, czy kolejna lektura będzie okazją do przedstawień teatralnych.
Zdjęcia w Albumie nauczyciela
 

„Przyjaciele” w teatralnej wersji

Po raz pierwszy uczniowie kl. 5b stanęli na klasowej scenie, więc przeżyć było bardzo wiele. Na warsztat teatralny wzięli Mickiewiczowską bajkę o Leszku i Mieszku. Podczas lekcji wspólnie   omówiliśmy niektóre rozwiązania scenograficzne, kostiumowe i dotyczące gry aktorskiej. Jednak większość zadań uczniowie wykonali w pracy domowej. Wszystkie przedstawienia były bardzo ciekawe, uczniowie mocno zaangażowani z apetytem na kolejne występy.
Zdjęcia w Albumie

 

Znana bajka w niezwykłych odsłonach

Kilka lekcji poświęconych analizie bajki A. Mickiewicza „Przyjaciele”,  nauce pisania scenariusza,     omówieniu scenografii, dźwięków, grze aktorskiej i … na klasowej scenie teatralnej pojawiły się bardzo ciekawe  interpretacje sceniczne Mickiewiczowego dzieła. Lekcja  atrakcyjna, uczniowie żywo zaangażowani,  a to pozwala przypuszczać, że utwór na dłużej pozostanie w ich pamięci. Zdjęcia w Albumie - tutaj.

 

Wzięliśmy bazyliszka za rogi i …

na klasowej scenie pojawiły się ciekawe scenki dramatyczne. Choć dla wielu uczniów klas czwartych były to pierwsze próby szlifowania aktorskiego warsztatu, to wszyscy spisali się na medal. Wrażeń dostarczyły nie tylko kostiumy, scenografia, ale i gra aktorska. Wartościowe, z punktu widzenia nauczania,  były komentarze uczniów oceniające występy kolegów. To sposób włączania do aktywnego słownika uczniów terminów związanych z teatrem, a poznanych wcześniej na lekcji, to także metoda kształtowania umiejętności argumentowania. Zdjęcia w albumie - tutaj

 

Balladyna w szkolnej interpretacji

 

Przygotowywanie etiud teatralnych na bazie lektur to ciekawy pomysł w nauczaniu języka polskiego. Dzięki tej metodzie uczniowie (także ci, którzy nie przeczytali lektury) obcują z tekstem literackim, zapamiętują jego fragmenty. W trakcie pracy nad scenkami poznają środki wyrazu scenicznego, uczą się świadomie operować nimi, przygotowują do aktywnego udziału w kulturze. Okazją do spełniania tych zadań była praca uczniów klasy 3a nad Balladyną. Symboliczna scenografia, skromne stroje, i na lekcji zapanowała prawdziwie fantastyczno-baśniowa atmosfera, w której uczniowie, niejednokrotnie przełamując własne bariery, realizowali swe teatralne ekspresje. Zdjęcia w albumie link_tutaj

 

 

 

 

 

listopad 2018

Karnawał

Tematem projektu przygotowanego przez uczniów klasy 3 gimnazjum na lekcję j. polskiego był karnawał. Temat okazał się dla nich ciekawy, a forma projektu zapewniła atrakcyjność lekcji i dostarczyła uczniom wrażeń. Rola nauczyciela ograniczona do scalania wyników pracy poszczególnych grup i krótkiego podsumowania na zakończenie. I choć na lekcji było trochę nieporządku ( bo jak go utrzymać skoro zapusty po rudnicku!) to lekcja wszystkich angażowała, wszystkim się podobała, a to gwarancja pedagogicznego sukcesu. Zdjęcia w albumie link_tutaj

 

 

marzec 2014

Bajka Krasickiego na "klasowej scenie"

 

Uczniowie klasy I b pracowali nad adaptacją sceniczną bajki I. Krasickiego "Czapla, ryby i rak". Utwór jest dobrym materiałem do przygotowywania uczniów do zadań związanych z edukacją teatralną. Każda z grup miała swój pomysł na realizację bajki. Jedni wybrali teatr żywego aktora, inni przygotowali teatr kukielkowy, a jeszcze inni wykonali pacynki. Z materiałów przyniesionych na lekcję przez nauczyciela (kawalki materiałów, kilka różnokolorowych kartonów, taśmy, kleje, nożyczki,  tasiemki, kolorowa bibuła) uczniowie w krótkim czasie "wyczarowali" stroje dla aktorów badź przygotowali kukiełki. Na kilkadziesiąt minut sala zamieniła się  w pracownię krawiecką, potem w garderobę, a w końcu stała się  sceną, na której trwały próby i prezentacja  przestawień. Najlepszym okazało się przedstawienie zaprezentowane przez grupę Natalii, Gabrysi, Zuzy, Kingi, Magdy. Pacynki przez nie przygotowane zadziwiły kolegów, a świetnie odegrane role sprawiły, że wszyscy dobrze się bawili i jednogłośnie najwyżej  właśnie tę sceniczną realizację bajki ocenili.
Zdjęcia -tutaj.

 

 

marzec 2010

Z lekcji…

Lekcje z lekturą „Ania z Zielonego Wzgórza” klasa 6a zakończyła występami teatralnymi poprzedzonymi pisaniem scenariusza. Każdy uczeń miał swój udział w przedstawieniu. Większość jednak wystąpiła w roli aktorów. Zaprezentowane zostały 4 przedstawienia zatytułowane: „Sok malinowy”, „Marchewka! Marchewka!”, „Po raz pierwszy u Cuthbertów”, „Ania i pani Linde, czyli słów kilka o grzeczności”. Było wiele zabawy i pozytywnych emocji. Po przedstawieniu zorganizowany został konkurs na najładniejszy strój Ani. Zwyciężyła Ania, która zagrał Piotrek Bylica. (zdjęcia kl. VI).

marzec 2010

Groteskowy świat „Balladyny”

Spektakl „Balladyna”, który grupa kilkunastu uczniów klas szóstych obejrzała w piątkowy wieczór, 12 marca, zmusił niejednego młodego odbiorcę do refleksji. Świadectwem tego   zainteresowania  ( sztuka dla szóstoklasistów nie była łatwa w odbiorze), była rozmowa, jaką uczniowie prowadzili między sobą  oraz ze mną po spektaklu. Zadawali  pytania, świadczące  o tym, że niektóre zabiegi reżyserskie i aktorskie ich mocno intrygowały. Dlaczego aktorzy grali  wespół z lalkami, dlaczego w „świecie  ludzkim ”Balladyny” zamiast   aktora wystąpiły marionetki, a w rolę elfów wcielili się aktorzy, czy w otaczającym nas świecie nie ma Balladyn, Grabców, Kostrynów? Młodzi widzowie nie pozostali obojętni na zło. Dostrzegali je i piętnowali, czego wyrazem były retoryczne wykrzyknienia ”jak ona mogła?!”. Spektakl, pomimo trudności interpretacyjnych, uczniowie ocenili  dobrze.

 

Styczeń 2010

Pigułka wiedzy o teatrze

 

            Jednym ze sposobów przekazywania uczniom wiedzy o teatrze jest bezpośredni kontakt ucznia z aktorem podczas spektaklu teatralnego. Uczniowie klas szóstych mieli okazję doświadczyć wielu przeżyć scenicznych, oglądając w Teatrze Ludowym w Krakowie  spektakl „Książę i żebrak, albo zagadka cyberprzestrzeni”.

            Nieskomplikowana i ciekawa treść przedstawienia (przypadek sprawia, że dwaj chłopcy zamieniają się rolami), żywa akcja, zabawne sytuacje, wielopostaciowy komizm,

a nade wszystko uwspółcześnienie treści (w miejsce żebraka reżyser wprowadza współczesnego nam chłopca – maniaka komputerowego) sprawiają, ze młodzi widzowie

z zainteresowaniem oglądają dwugodzinny spektakl.

            Magnesem dla młodej publiczności jest niewątpliwie także  i to, że główni bohaterowie są ich rówieśnikami. Jeden z nich – pasjonat komputera – sprawia że udaje mu się za sprawą teleportacji przenieś w odległe czasy. Efekty specjalne wzmacniają napięcie

i budują aurę tajemniczości.

            Uczniowie zdobyli wiedzę nie tylko o teatrze, grze aktorskiej i środkach wyrazu scenicznego, ale za sprawą muzyki, choreografii i bogatej scenografii pogłębili wiadomości

o renesansie.

            Moje wątpliwości, czy warto było jechać  na ten spektakl, rozwiali sami uczniowie pytaniem, kiedy kolejna wycieczka do teatru.

 

 

 

Listopad 2009

 

Utwory liryczne zwykle oceniane przez uczniów jako trudne, niezrozumiałe, a jednak wywołują w nich refleksję, budzą skrywane uczucia, a nawet zachęcają do pierwszych samodzielnych prób poetyckich. Wiersze: M. Klubowicz „Spowiedź z piątego przykazania” i J. Twardowskiego „Święty gapa” stały się dla niektórych szóstoklasistów inspiracją do własnych wyznań lirycznych.

 

Wyznanie młodego ekologa

 

Zwykle nie niszczę przyrody

Lecz nie ma między mną a nią całkowitej ugody

Jestem mordercą, bo zabijam młodej lipy

Liść

I zrywam bezlitośnie jarzębiny kiść.

Koszę przy mym domu tę biedną zieloną

Trawę

A łamanie gałęzi uważam za zabawę …

Drzewa się nie bronią, a ja walczę

Z brzozą.

 

Przeproszę za naganne zachowanie

Prozą:

 

Przepraszam, zielona trawo. Przepraszam was, drzewa.

Nie chcę już więcej was niszczyć.

Jesteśmy jednością, więc jednością pozostańmy…

 

Sara Caminiti

 

 

 

 

Takie proste

 

Czy nie można kochać człowieka?

Bezdomny sierota na ciebie czeka.

Pokochaj dziecko, bo chce być kochane.

Ono chce mieć tatę, rodzeństwo

I mamę.

Gdy sierota do drzwi serca twego kołata,

Otwórz jej!

Niech wie, że ma dokądś wracać.

                                                           Sara Caminiti

 

 

 

 

Samotność

 

Samotność wcale nie jest dobra

Siedzisz w niej, gdy jesteś zła jak kobra.

 

Siedzisz w samotności, gdy ktoś cię upokorzy

Siedzisz w niej, gdy cię grypa w łóżku złoży.

 

Lecz czasem jej potrzebujesz,

I wtedy ją bardzo lubujesz.

                                                          Hela

 

 

Mimo wszystko…

 

Smutek, smutek. Straszna rzecz.

Dzisiaj jest smutny jeden człowiek.

Jutro cały świat.

Świat  pogrążony w smutku,

Smutny każdy kraj.

Płaczą lasy, góry, rzeki,

Płacze cały ludzki świat.

Ale jeden mały uśmiech  może przepędzić  smutek w dal.

                                                                   Piotrek Pyrtek

 

 

 

 

 

Nadzieja, która umiera

 

Kochałam  ––  odrzucili mnie

Przegrałam  ––  śmiali się

Byłam w potrzebie  ––  unikali mnie

Chciałam pomóc  ––  nie chcieli mnie znać.

Teraz wypada powiedzieć: żegnam, przyjaciele.

                                           Patrycja Mikołajczyk

 

 

28.09.2009 r.

            Program j. polskiego klasy szóstej proponuje czytać z uczniami wiersz K. I. Gałczyńskiego Pt. „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte”. Uczyniliśmy to na kilku wrześniowych lekcjach. Hołdem złożonym obrońcom polskiego wybrzeża była piękna recytacja „Pieśni(…)” w wykonaniu szóstoklasistów.

Sara Caminiti, uczennica klasy VIa zachwycona lekturą wiersza napisała dwa liryki poświęcone pamięci żołnierzy.

 

Dla żołnierzy

 

Latem,

Wczesnym rankiem,

Napadli Niemcy na Westerplatte.

Żołnierze się pocą,

By Polskę ochronić.

Przy Niemcach Polacy

To nic.

 

Polska  –  Niemcy

Niemcy  –  Polska.

Ludzie z wojska

Walczą do ostatniej kropli krwi.

Niemiec z Polaka drwi,

A Polak przy Niemcu drży.

 

Niemiec duży,

Polak mały,

Ale Polak jest wytrwały.

Walczy o Polskę jakby była ze złota.

Polak – wielki patriota.

 

Polska broni się jak może.

Żołnierze w niebo krzyczą: ”Ach, pomóż nam, Boże!”

Walka niemiła…

Cisza nastąpiła.

 

Trzeba poddać się? Tak racja!

Nastąpiła kapitulacja.

Niemcy Polakom pokłon oddali,

„Brawo” – mówili i salutowali.

                   Sara Caminiti kl.6a

 

 

 

 

Niebiańscy żołnierze

 

Wznosić się wśród chmur–

Ach! Piękne to wyrażenie!

Lecz zanim to nastanie,

musimy przejść wojnę  –  złe zdarzenie.

Niebiańscy żołnierze

prosto z nieba

duchem Polakom

pomogą jak trzeba.

 

Ci niebiańscy

z nieba prosto

powiedzą do Polaków:

„Walcz wytrwale, Polaku!”

 

Niebiańscy pokażą,

jak bronić ziemie żyzne,

jak bronić lasy, łąki,

jak bronić swą ojczyznę.

      Sara Caminiti

 

 

 

„Wycieczka” do teatru

 

Klasy piąte miały okazję obejrzeć spektakl teatralny pt. ”Księga dżungli”, będący adaptacją  powieści R. Kiplinga pod tym samym tytułem. Spektakl przygotowany przez aktorów Narodowego Teatru Edukacyjnego z Wrocławia odbył się na scenie Domu Kultury w Myślenicach.

         W opiniach moich uczniów zyskał wysoką ocenę. Najczęściej padały słowa ”spektakl był ciekawy”, „podobało mi się”, „trochę się wzruszyłem”.

Warto było dzieło Kiplinga obejrzeć na scenie. Zachwycała wyśmienita gra aktorów, pełne humoru dialogi, doskonała choreografia oparta na motywach hinduskich oraz scenografia niezwykle mocno oddająca nastrój dżungli. W pamięci uczniów szczególnie utkwiły znakomite efekty świetlne z użyciem lasera oraz dźwiękowe (ryk tygrysa, wycie wilków, odgłosy burzy). Oprócz klasycznej formy teatralnej zobaczyliśmy pantomimę i teatr cieni.

         Spektakl był tym ciekawszy, że do udziału w nim, w pewnym momencie, zaproszono samych uczniów. To wywołało prawdziwy zachwyt młodych widzów. Krótkie warsztaty na koniec przedstawienia były podsumowaniem zdobytych przez uczniów wiadomości z zakresu edukacji teatralnej.

Obok tych treści mocno wyeksponowane zostały wartości ogólnoludzkie, bo dzieło Kiplinga to opowieść o tym, co w życiu najważniejsze: o rodzinie, przyjaźni, odwadze i lojalności. Warto było spektakl obejrzeć. (Małgorzata Koźlak)

 

 

 

„Z zabawy – nauka”

 

            – Po co wam jakiś teatr? Czemu się w szkole normalnie nie uczycie? Skąd ja ci wezmę strój jakiegoś  bazyliszka? – Nieraz z takimi narzekaniami rodziców  spotyka się dziecko, kiedy prosi o pomoc w przygotowaniu się do lekcji.

            Dziecko ma naturalną chęć wchodzenia w role, tj. bycia na moment strasznym bazyliszkiem, piękną królewną, kochającą mamą, dobrą wróżką. Wykorzystanie tej predyspozycji dziecka służy niewątpliwie lepszemu zrozumieniu przekazywanej wiedzy, pozwala tę wiedzę zapamiętać. Zatem bawimy się, a jednocześnie lepiej uczymy. Ta dewiza towarzyszy każdej lekcji, na której uczniowie są aktorami.

            Okazji do uczenia poprzez teatr jest wiele. Niedawno inspiracją do takiej formy pracy z uczniami był wiersz T. Kubiaka „Bazyliszek i Barbarka”. Chłopcy chętnie przebierali się za Barbarkę, by zmierzyć się z bazyliszkiem. Wystarczyło założyć perukę, wziąć lusterko do ręki i potwór stawał się niegroźny. Pomysłowość uczniów była wielka. Niektórzy woleli opowiedzieć historię bazyliszka i Barbarki w teatrze lalkowym. Pacynki na rękach uczniów szybko ożyły i z równie wielką siłą krzyczały do widzów: „Spojrzyj w lusterko, czy i ty nie jesteś   bazyliszkiem?” Młodzi aktorzy przyznawali, że bazyliszków wśród nas nie brakuje, wystarczy krytycznie spojrzeć na siebie i na własne zachowanie.

Małgorzata Koźlak